نحوه تقویت صحیح گوشه های پایه نوار: انواع، مواد، خطاها

یکپارچگی سازه و طول عمر فونداسیون نواری به تقویت گوشه های آن در حین ساخت بستگی دارد. تقویت گوشه به جلوگیری از جابجایی و ترک خوردگی، دو مشکل رایج در ساخت فونداسیون کمک می کند. برای تقویت این مناطق مهم، انواع تکنیک ها و مواد استفاده می شود.

رکاب ها یا میله های گوشه یکی از اشکال اصلی تقویت مورد استفاده در گوشه های فونداسیون نواری هستند. معمولاً از فولاد تشکیل شده‌اند و به صورت عمودی در گوشه‌هایی قرار می‌گیرند که در آن دو دیوار عمود بر یکدیگر قرار می‌گیرند. میله های گوشه یا رکاب به توزیع نیروهای کششی در گوشه ها کمک می کنند و مقاومت پی را در برابر تنش های داخلی و خارجی بهبود می بخشند.

میلگردهای فولادی یکی از موادی هستند که برای تقویت گوشه ها استفاده می شود زیرا مقاوم و مقاوم در برابر خوردگی هستند. این میله‌های تقویت‌کننده به طور متفکرانه در هر گوشه قرار می‌گیرند و محکم به میلگردهای تقویت افقی فونداسیون محکم می‌شوند. برای تقویت موثر گوشه ها بدون ایجاد بی نظمی یا نقاط ضعف در بتن، این میله ها باید به درستی قرار داده و گره شوند.

عدم دقت در تقویت گوشه فونداسیون نوار می تواند در نهایت منجر به مشکلات ساختاری جدی شود. خطاهای متداول شامل استفاده از مواد ناکافی یا بی کیفیت، بستن ناکافی میلگردها و قرار دادن نادرست میلگردهای تقویت کننده است. این اشتباهات ممکن است باعث تضعیف و آسیب به فونداسیون شود و نیاز به تعمیرات پرهزینه یا احتمالاً فروریختن سازه داشته باشد.

سازندگان با استفاده از مواد و تکنیک های مناسب و با درک اهمیت تقویت مناسب گوشه ها، فونداسیون های نواری را می توانند در برابر نیروهایی که در طول عمر خود با آنها مواجه می شوند، محکم، پایدار و مقاوم کنند. این روش یکپارچگی ساختاری ساختمان را بهبود می بخشد و در عین حال پایداری و ایمنی طولانی مدت آن را نیز افزایش می دهد.

انواع تقویت	مواد مورد استفاده
1. میلگردهای L شکل:	میلگردهای فولادی در زاویه راست خم می شوند و در گوشه ها به صورت عمودی و افقی قرار می گیرند.
2. رکاب یا پیوند:	میلگردهای فولادی کوچک خم شده به شکل U که برای اتصال میلگردهای عمودی و افقی به یکدیگر استفاده می شود.
3. براکت های گوشه:	براکت‌های فلزی که میلگردها را در جای خود نگه می‌دارند و تراز و پایداری مناسب را تضمین می‌کنند.
خطاهای رایجی که باید از آنها اجتناب کرد
1. قرارگیری نامناسب:	میلگردهایی که خیلی دور از گوشه قرار می گیرند یا به درستی لنگر نمی زنند می توانند فونداسیون را ضعیف کنند.
2. پوشش ناکافی:	میلگردهای خیلی نزدیک به سطح می توانند خورده شوند یا تقویت کافی را ارائه ندهند.
3. استفاده از مواد ناسازگار:	استفاده از میلگردها از انواع مختلف یا مواد غیر سازگار می تواند منجر به مشکلات ساختاری شود.

چرا باید فونداسیون نواری را تقویت کنید؟

ویژگی های مصالح ساختمانی توضیح می دهد که چرا یک پایه نواری روی خاک معمولی یا روی لوم در گوشه ها نیاز به تقویت دارد. ماده بتن فاقد انعطاف پذیری و دوام لازم برای تحمل کشش و سایر بارهای وارد بر قسمت های مختلف پی است، به ویژه در مورد بارهای ناهموار ناشی از بالارفتن خاک، نوسانات دما، رطوبت و سایر عوامل.

مناطق تنش و فشار در سازه بتنی در نتیجه تغییر شکل ایجاد می شود. علاوه بر این، اگر بتن بتواند در برابر فشار مقاومت کند، کشش آن را می شکند. برای مقابله با این بار، تقویت مورد نیاز است. بارهای کششی توسط یک قاب فلزی که در داخل سازه بتنی وارد می شود، تحمل می شود.این ماده را به شدت تقویت می کند و طول عمر کل ساختار را افزایش می دهد.

گوشه نوار و نقاط اتصال مهمترین عناصر سازه ای هستند زیرا وزن بیشتری را نسبت به مقاطع طولی تحمل می کنند و بنابراین در هنگام تقویت نیاز به توجه بیشتری دارند.

نحوه ساخت قاب تقویت کننده مناسب

عمر طولانی و ویژگی های عملیاتی کلی سازه منوط به تقویت مناسب عناصر سازه ای حیاتی است. در نتیجه، تنها پس از بررسی دقیق دستورالعمل ها و الزامات و توجه دقیق به هر مرحله، می توانید همه چیز را به تنهایی تکمیل کنید. در غیر این صورت، بهتر است کار را به افراد متخصص بسپارید.

• میلگردهای تقویت کننده در گوشه ها باید با فاصله بین میلگردها 50-80 سانتی متر بسته شوند.
• فاصله بین تسمه های تقویت کننده طولی 50 سانتی متر است که تعداد آنها در هر مورد محاسبه می شود.
• در دو طرف هر گوشه، 3-4 تسمه به صورت عرضی، با پله 0 نصب شده است.5 از اصلی. همین کار در گوشه ها انجام می شود.
• قطر آرماتور کار باید 1-2 سانتی متر باشد، قطر میله های اضافی می تواند 4-10 میلی متر باشد.
• پایبندی دقیق به ترتیب کار: ابتدا میله های عمودی به داخل زمین رانده می شوند، سپس میله های افقی از بالا و پایین به میله های عمودی جوش داده می شوند.
• توصیه می شود در گوشه ها اتصال ایجاد نکنید، لازم است از میله های خم شده استفاده کنید، بهتر است به هیچ وجه در مقاطع مستقیم اتصال ایجاد نکنید، در صورت ایجاد اتصال، فقط با روش همپوشانی با پارامترهای زیر: 50 قطر میله برای بتن M200، 40 برای M250، 35 برای M300. اتصال عمودی آرماتورهای طولی فقط با حداقل فاصله 60 سانتی متر یا 1 امکان پذیر است.5 از کل طول همپوشانی.
• روش های اصلی اتصال مواد: جوشکاری، همپوشانی، با استفاده از دستگاه های مکانیکی. تقویت بافندگی در گوشه های پایه نوار منحصراً با استفاده از سیم مخصوص انجام می شود.
• برای تشکیل یک لایه بتنی محافظ به ضخامت حداقل 5 سانتی متر پس از ریختن، از دستگاه های مخصوص "قورباغه" استفاده می شود یا "صندلی" در پایین "ستاره" نصب شده اند در طرفین.

انواع زاویه

قبل از بستن گوشه ها، نوع زاویه را مشخص کنید، کار را مرتب کنید و مواد را به طور مناسب انتخاب کنید. گره زدن زوایای تیره آسان است، در حالی که زوایای تیز چالش برانگیزترین هستند.

1. مستقیم – این معمولی ترین است. می تواند شکل L یا T داشته باشد.

2. خودسرانه و مبهم (پنجره های خلیجی). کار با زوایای کشیده تا 160 درجه ساده است: آرماتورها از بیرون به سمت داخلی قرار می گیرند و فرکانس میلگرد را در مقایسه با بقیه طول فونداسیون دوبرابر می کنند و سپس گره می زنند. نصب میله های عمودی برای زوایای بین 90 تا 160 درجه ضروری است.

3. شارپ: کار با آن بسیار دشوار است، به ندرت در ساخت و سازهای خصوصی کم ارتفاع دیده می شود.

مواد تقویت کننده

فقط آرماتورهای درجه یک با قطر 10 تا 20 میلی‌متر برای تقویت گوشه و ناحیه کنار پایه‌های کم عمق انتخاب می‌شوند. میله های صاف با قطر 8 تا 12 میلی متر برای قطعات سازه ای عرضی و عمودی و مفتول با سطح مقطع 0 قابل قبول است.8 به 1.2 میلی متر برای بافندگی قابل قبول است. میله ها باید بلند (برای به حداقل رساندن اتصالات)، صاف، موجدار و عاری از زنگ زدگی و خوردگی قابل توجه باشند.

ترمیم کننده ها کاربردهای زیر را مجاز می دانند:

• امکان اتصال قطعات در سازه های بتنی و بتن آرمه با استفاده از جوش (شاخص C در علامت گذاری).
• مقاومت در برابر خوردگی، که ممکن است در ترکیب بتن ظاهر شود (که در علامت K نشان داده شده است).
• مقاومت و استحکام هنگام تثبیت قطعات با سیم بافندگی – معمولاً چنین میله‌هایی از فولاد 35GS کلاس A-2 و A-3 ساخته می‌شوند. با جوش قوس الکتریکی، آنها متصل نیستند.

برای تهیه محلول از سنگ خرد شده یا شن، ماسه، آب و سیمان با برندهای M200، M300 و M400 استفاده می شود. بر اساس وظایف و ویژگی های عملیات، نسبت محاسبه می شود.

نظرسنجی در حین لباس پوشیدن

پارامترهای آرماتور و ساختار سازه ای که در آن نصب شده است تعیین کننده نوع اتصالی است که باید استفاده شود. میله های فلزی روی یک دستگاه خاص یا در یک معاون خم می شوند.

• خط – کمترین مطلوب، ترکیب دو میله تقویت کننده در گوشه های این روش ها فقط برای ساختمان های کوچک مرتبط است. با همپوشانی ساده میله ها با پانسمان بعدی با استفاده از سیم انجام می شود. برای جلوگیری از جابجایی در هنگام ریختن بتن، اطمینان از حداکثر سختی بسیار مهم است.
• قلاب – خم شدن 180 درجه به طوری که انتهای آن مجاور قسمت اصلی میله باشد.
• پا – انتهای میله در زاویه راست خم می شود.
• حلقه – میله به نصف تا شده است، حلقه در گوشه است.
• با جوشکاری میله های عرضی.
• با استفاده اضافی از زاویه یا واشر فولادی.

دو تکنیک پایانی به جوشکاری لنگر تقویت کننده طولی محدود می شود. فقط میله هایی با قطرهای متفاوت می توانند برای لگ و لنگر مستقیم استفاده شوند.

برای اینکه فونداسیون نواری از نظر ساختاری سالم و ماندگار باشد، ضروری است که گوشه ها تقویت شوند. این مقاله به بررسی رویکردها و منابع مختلفی می‌پردازد که برای تأیید مجدد این ایده‌های مهم استفاده می‌شوند. هر روشی مزایا و معایب خود را دارد، از روش‌های مدرن‌تر شامل قطعات گوشه‌ای و اتصالات تخصصی گرفته تا روش‌های معمولی‌تر مانند افزودن میلگرد اضافی در گوشه‌ها. اشتباهات معمولی، مانند انتخاب نادرست مواد یا قرار دادن ناکافی، می توانند پایه ها را ضعیف و ناپایدار کنند. سازندگان می توانند با آگاهی از این تکنیک ها و اجتناب از مشکلات رایج، گوشه های فونداسیون نواری را تقویت کرده و مقاومت آن را در برابر جابجایی خاک و تنش های سازه ای افزایش دهند.

تقویت نادرست گوشه ها

از آنجا که تقویت گوشه های فونداسیون نواری یک کار پیچیده است، تعجب آور نیست که صنعتگران در طول این فرآیند اشتباهات مشابهی انجام دهند. اشتباهات محاسباتی، صرفه جویی در هزینه مصالح و تلاش برای تکمیل سریعتر و آسانتر کارها معمولاً منجر به مشکلات اساسی می شود که حداقل باعث تغییر شکل و ترک خوردن ساختمان و در بدترین حالت باعث فروریختن آن می شود.

گزینه های تقویتی

برای تقویت مناسب گوشه ها، باید برای هر بخش از دیوار، اتصالات با مقاومت های متفاوت ایجاد شود و از لنگر اجباری استفاده شود. از این گذشته، بارهای قابل توجه به طور مداوم گوشه ها و تکیه گاه ها را آزمایش می کنند، به همین دلیل است که آنها باید تا حد امکان صلب باشند.

نمی توان فقط میله های طولی را مستقیماً گره زد. انجام این کار استحکام لازم را به سازه نمی دهد. این نوع تقویت در سه روش مختلف موجود است.

تکنیک های اولیه برای تقویت عبارتند از:

تخمگذار U شکل

در تقاطع ها و گوشه ها، اجزای منحصر به فرد U شکل استفاده می شود. طول عنصر حداقل 50 برابر قطر میله طولی و عرض آن برابر با عرض قاب است. دو عنصر در هر گوشه نصب شده است، جایی که عناصر به میله های طولی اصلی گره می خورند و قسمت باز ضلع U به سمت گوشه (برای هر سطح افقی) است. یک تقاطع در هر سطح در اتصالات کافی است.

"پا" و اتصالات همپوشانی دارند

انتهای آزاد برای اطمینان از استحکام خم می شود و یک پنجه برای بستن آرماتور داخلی به رباط خارجی و افقی با همپوشانی استفاده می شود. سه هشتم ارتفاع پی، نسبتی است که برای محاسبه گام گوشه عرضی و آرماتور عمودی استفاده می شود. طول پا باید سه تا پنج سانتی متر باشد.

با استفاده از گیره L شکل

پله ¾ ارتفاع پی است و قاب های طولی خارجی و داخلی توسط المان های عرضی اضافی به هم متصل می شوند. میله های طولی داخلی با همپوشانی محکم به میله های طولی خارجی محکم می شوند. طول اتصال همپوشانی معادل پنجاه قطر میله افقی است.

تقویت صحیح گوشه های یک پایه نواری کم عمق

• قاب در فاصله 5 سانتی متری از فونداسیون قرار دارد.
• اتصالات با آرماتور خمیده در 90 درجه و بدون جوشکاری انجام می شود. روی قسمت های مستقیم با سیم محکم می شود.
• لازم است یک بالشتک از شن و ماسه در کف ترانشه قرار دهید که استحکام کافی فونداسیون را تضمین می کند.

لایه‌های مختلف قاب بارهای متفاوتی را تحمل می‌کنند و گوشه معمولاً بیشترین غلظت تنش را تجربه می‌کند. علاوه بر این، هدف اصلی تقویت، تضمین این است که میله های فولادی به طور یکنواخت و به طور کامل این بارها را تحمل می کنند. علاوه بر این، بتن به سرعت لایه لایه می شود و براده ها و ترک ها ایجاد می شود و اگر میله های فلزی به درستی قرار نگرفته باشند یا در آنها شکستگی ایجاد شود، فونداسیون به سادگی به مجموعه ای از قطعات غیرمعنا و قطع شده تبدیل می شود.

در نتیجه، همه چیز باید به طور دقیق انجام شود و نباید جایی برای وقوع متداول عبور ساده انتهای میله در مکان های تعیین شده در عمل ساخت و ساز وجود داشته باشد.

چگونه گوشه ها را به درستی تقویت کنیم

ابتدا قاب را بکشید. پارامترها و شاخص های مهم را درج کنید، مقادیر اصلی را یادداشت کنید و حداقل میزان تقویت مورد نیاز برای محاسبه را محاسبه کنید. بعد، تکلیف را انجام دهید.

• میله های عمودی را در فواصل 60 سانتی متری ثابت کنید.
• میله های افقی قدرت را با سیم بافندگی در بالا و پایین کانتور در نقاط تقاطع آنها ببندید.
• مناطقی را که در وسط دهانه ها قرار دارند با میله های اضافی تقویت کنید.

خطاها هنگام بستن آرماتور در گوشه ها:

• آرماتور به سادگی در گوشه ها عبور کرده و با سیم بسته می شود. این اشتباه است، اگرچه این طرح کاملاً رایج است.
• در گوشه ها، میله ها خم شده اند، اما لنگر نمی زنند. بنابراین، SP 50-101-2004 می گوید که پایه های مالکیت جمعی و یکپارچه باید نوارهای متقاطع به هم متصل شوند. یک اتصال متقاطع منظم یک شکست در خم است که استحکام کافی را ایجاد نمی کند. در مکان های همپوشانی، میله ها را می توان فقط به روش های مشخص شده وصل کرد: مکانیکی با کوپلینگ، جوش، بدون جوش (میله های موجدار روی هم با انتهای مستقیم، با میله های عرضی یا جوش داده شده، با خم شدن در انتها).
• فقط از یک مدار تسمه استفاده کنید.
• استفاده از دو مدار بدون اینکه آنها را به درستی به هم بچسبانید.
• عدم اتصال سازه ای بین قفس آرماتور و پایه فونداسیون.
• در گوشه های ساختمان، میله ها با جوشکاری به هم متصل می شدند، بدون توجه به سایر روش های اتصال.

نحوه صحیح بستن آرماتورها

تجهیزات زیر برای گره زدن آرماتور در گوشه های فونداسیون نوار استفاده می شود: میله ها، دستگاه های جوش گازی یا برقی، آسیاب ها و غیره. ابتدا همه چیز محاسبه می شود. این شامل قطر میله ها، تعداد میله ها و تکنیک های گره زدن است. هنگام ساخت سازه تأسیسات، تقویت کفی مورد توجه ویژه قرار می گیرد.

دو کانتور را جوش دهید که یکی از آنها پنج سانتی متر از لبه بیرونی ترانشه فونداسیون فاصله دارد. فاصله بین لبه دوم و داخلی یکسان است. اتصالات جوشکاری نباید در گوشه ها قرار گیرند. نقاط خمشی را گرم کنید، آرماتورها را با زاویه مستقیم خم کنید و فقط در مناطقی با بارهای نسبتاً سبک از جوش استفاده کنید.

پس از پایین آوردن سازه در ترانشه، میله های عمودی را در گوشه ها نصب کنید. خطوط با استفاده از پین هایی که به عمق زمین فشار داده شده اند به پایه های عمودی جوش داده می شوند. علاوه بر این، قسمت بالایی فونداسیون باید از دو کانتور تشکیل شده باشد.

درک انواع مختلف رباط ها قبل از بستن تقویت کننده مهم است. در این شرایط، اتصالات ساده نامناسب هستند. استفاده از اجزای خمیده ای که 60 تا 70 سانتی متر از گوشه امتداد دارند و میله های طولی قاب را ادامه می دهند ضروری است. اگر طول میله کافی نباشد، می توان آن را با استفاده از گیره هایی محکم کرد که دو طرف آن با حداقل قطر آرماتور برابر با پنجاه است.

نکات مفید برای نصب صحیح آرماتور

• فاصله بین میله های عمودی تا 20 میلی متر باید برابر با 50-80 سانتی متر باشد.
• استفاده از میله های فولادی کار با قطر 1-2 سانتی متر ضروری است، عناصر اضافی باید در مقطع حداقل 4-10 میلی متر باشند.
• توصیه می شود از آسترهای غیر فلزی استفاده شود که قاب را در فاصله مورد نیاز از زمین و سازه های مجاور ثابت می کند.
• میله های واقع در افقی منحصراً به شکل خمیده نصب می شوند.
• اتصال باسن ممنوع است.

فرآیند تقویت گوشه ها

از آنجایی که گوشه های فونداسیون نواری اکثر وزن را تحمل می کنند، کیفیت و دقت آرماتور به طور مستقیم بر دوام فونداسیون نواری و توانایی مقاومت در برابر تغییر شکل ها تأثیر می گذارد. کدها و شاخص های ساختمانی به عنوان مبنایی برای دستورالعمل های انجام کار عمل می کنند.

مقررات اساسی برای تقویت مناسب

• حداکثر بارها به قسمت طولی پایه نوار می رود – این مناطق با ضخیم ترین میله ها با مقطع حداکثر 15 میلی متر تقویت می شوند.
• تراکم خاک به طور مستقیم بر صلبیت و کیفیت آرماتور تأثیر می گذارد (به ویژه زمانی که خاک سست، ناپایدار و رسی باشد دشوار است): یک پایه نواری روی لوم باید با حداکثر ویژگی های سختی از یک لایه بزرگتر از میله های با مقطع بزرگ ساخته شود.
• میله ها باید آجدار باشند و چسبندگی خوبی به مخلوط بتن داشته باشند.
• گوشه ها با دقت بیشتری نسبت به دیوارها و اتصالات تقویت می شوند.

نحوه محاسبه صحیح قاب تقویت کننده فلزی

• قاب باید حداقل 5 سانتی متر از لبه پایه فاصله داشته باشد.
• میله های پایینی را نمی توان بیش از 5 سانتی متر زیر سطح زمین قرار داد.
• فاصله 50-80 سانتی متری بین پست های عمودی حفظ می شود.
• قطر میله های نگهدارنده تکیه گاه 10-20 میلی متر، موارد اضافی – 4-10 میلی متر، سیم برای بافندگی – کمتر است.

ایجاد یک نمودار و کشیدن نقاشی قبل از شروع کار ضروری است. با این کار می توان از متداول ترین خطاها جلوگیری کرد.

الگوریتم ساخت قاب فلزی

ابتدا میله های باربر به قطر 10 تا 20 میلی متر را با افزایش 50 تا 60 سانتی متر در زمین قرار دهید. میله های باربر را از پایین و بالا به صورت عمودی جوش دهید و سپس میله های کار اضافی را با افزایش 8 تا 10 سانتی متر جوش دهید.

تفاوت های ظریف تقویت اضافی گوشه ها

• جوشکاری در مفاصل سازه غیرقابل قبول است و بخش های مستقیم به این روش بسته نمی شوند – بهتر است بافتنی شود.
• در گوشه ها، میله ها کمی با زاویه جوش داده می شوند و آنها را از قبل خم می کنند.
• بست های متقاطع برای تقویت پایه نواری در اتصالات دیوارها مجاز نیست.
• بستن اضافی هر میله با تقویت خم توصیه می شود.
• تمام آرماتورها باید به یک ساختار یکپارچه از میله های قاب تبدیل شوند و نه مجموعه ای از بلوک های منفرد.

قوانین ساخت و ساز خوب

هنگام انجام کار فقط از مواد درجه یک با خواص فیزیکی مورد نیاز استفاده می شود. از آنجایی که فونداسیون به عنوان پایه ساختمان عمل می کند و طول عمر کل سازه به قابلیت اطمینان آن بستگی دارد، این پی است که نیاز به استفاده از بهترین مواد دارد.

بسته به شکل قاب، باید بتوانید اتصالات مختلف را به درستی اعمال کنید. در حالی که جوشکاری در برخی مناطق مورد نیاز است، بافندگی در برخی دیگر مورد نیاز است. در هر صورت، شما نمی توانید این کار را به صورت تصادفی انجام دهید. برای جلوگیری از اتصالات و لایه برداری که پایه را ضعیف می کند، می توان قاب را در یک گودال کامل پایین آورد و یکباره با بتن پر کرد.

میله های خم شده به صورت مورب یا با زاویه نسبت به شبکه اصلی در اتصالات دیوار قرار می گیرند تا استحکام لازم را به شالوده ارائه دهند. این شما را قادر می سازد تا به کیفیت مورد نیاز از قدرت و قابلیت اطمینان دست یابید.

تقویت زوایای منفرد

زوایای بیشتر از نود درجه ممکن است هنگام پی ریزی یک پیکربندی پیچیده دیده شود. آنها از دو نوع مختلف از سازه های تقویت کننده استفاده می کنند و مطابق با طرح های خاص تقویت می شوند.

روش اول

در یک زاویه از پیش تعیین شده، آرماتور طولی بیرونی خم می شود. خم شدن مشابهی برای میله های داخلی طولی قبل از اینکه به قسمت بیرونی طولی قاب بسته شوند انجام می شود. قسمت های خم شده میله داخلی طولی باید حداقل 50 قطر بزرگتر از میله های اصلی داشته باشند.

روش دوم

عناصر خم شده اضافی – که از قبل آماده شده اند و با زاویه لازم مطابقت دارند – برای انجام این کار استفاده می شود. شانه عنصر منحنی باید حداقل 50 برابر قطر میله های طولی باشد. بسته به نوع سیمان مورد استفاده برای تهیه محلول، همپوشانی در بند می تواند از 35 تا 50 مقدار در بخش تقویت کننده باشد.

پایداری و طول عمر هر سازه به این بستگی دارد که گوشه های فونداسیون نواری به اندازه کافی تقویت شوند. با استفاده از مواد و روش های مناسب می توان مقاومت پی در برابر بارگذاری و ترک خوردگی را تا حد زیادی افزایش داد.

تکنیک های پرکاربرد زیادی برای تقویت گوشه های فونداسیون وجود دارد. استفاده از میلگردهای تقویت کننده فولادی، یا میلگرد، یک استراتژی عملی است. برای ایجاد یک چارچوب محکم، این میله‌ها در گوشه‌ها به صورت شبکه‌ای چیده شده‌اند و محکم به هم محکم می‌شوند. با توزیع عادلانه بار، این آرماتور احتمال خرابی سازه را کاهش می دهد.

انتخاب مواد نیز یک عامل مهم است. استحکام و طول عمر فونداسیون را می توان با استفاده از بتن مرغوب همراه با سنگدانه ها و مواد افزودنی مناسب افزایش داد. حفظ استحکام و پخت کافی در طول فرآیند ریختن نیز به استحکام کلی سازه می‌افزاید.

حتی با اهمیت تقویت مناسب، اشتباهاتی در هنگام ساخت رخ می دهد. خطاهای مکرر عبارتند از تراز نادرست گوشه ها، پوشش ندادن بتن کافی روی آرماتور و قرار دادن نادرست میلگرد. با گذشت زمان، این اشتباهات ممکن است قدرت و ظرفیت فونداسیون را برای حمایت از ساختمان از بین ببرند.

به طور خلاصه، تقویت گوشه های فونداسیون نواری مستلزم برنامه ریزی دقیق، اجرای دقیق و رعایت بهترین شیوه های صنعت برای ساخت و ساز بتنی است. سازندگان می توانند تضمین کنند که فونداسیون با استفاده از مواد با کیفیت بالا، رعایت دستورالعمل های نصب و اجتناب از اشتباهات مکرر، پایه محکم و قابل اعتمادی را برای سازه فوق ارائه می دهد. این روش علاوه بر یکپارچگی ساختاری، مقاومت کلی ساختمان را در درازمدت بهبود می بخشد.

ویدیو در مورد موضوع

TOP-5 اشتباهات تقویت فونداسیون – نحوه صحیح تقویت فونداسیون?

چگونه یک بنیاد را خراب کنیم? | اشتباهات معمولی در تقویت فونداسیون

چگونه گوشه ها را تقویت کنیم

چگونه گوشه های یک فونداسیون نواری را تقویت کنیم

تقویت صحیح گوشه های فونداسیون با استفاده از عناصر L شکل